İlkokul öğrencileri beslenme konusunda büyük sıkıntılar yaşıyor. Raporlara ve öğretmenlerin belirttiğine göre çoğu öğrenci ya hiç beslenme getiremiyor ya da minimumda besleniyor ve bu durum da çocuklarda gelişim geriliği görülmesine, odaklanmalarının zorlaşmasına sebep oluyor. 

Lise ve ortaokul öğrencileri sokak röportajlarında tost fiyatlarından, her şeyin fiyatının sürekli artmasından, ekonomiden ve enflasyondan bahseder hale geldi ve maalesef geleceklerine yönelik umutlu olmaları ve planlamalar yapmaları gereken yaşlarda çocuklar ekonomik zorlukları, alım gücünün düşüşünü ve bunların nedenlerini konuşur hale geldi. Üniversiteye gidip mezun olduktan sonra hayatlarında gözle görülür bir refah artışı olacağını da çoğu lise öğrencisi düşünmüyor.

Üniversite öğrencilerinin büyük bir kısmı için ise durum içler acısı… KYK burslarıyla geçinmesi mümkün olmayan üniversite öğrencilerinin birçoğu eğer yurtta kalma imkânı yakalamışsa KYK yurtlarında kalıyor ancak KYK yurtlarına ödedikleri para zaten burslarının yarısına tekabül ediyor. Yurtta odaların kalabalık oluşu, yurt imkânlarının yetersizliği ve özellikle de öğrencilere verilen yemekler maalesef inanılır gibi değil. Örneğin Sinop Üniversitesi’nde öğrenim gören ve Sinop’ta bir KYK yurdunda kalmak durumunda olan bir arkadaşımın dün bana gönderdiği kahvaltı fotoğrafında bir tane haşlanmış patates, 3 tane siyah zeytin ve iki dilim ekmek vardı. Ülkenin geleceği için önemli olan ve kaybedilmemesi gereken gençlere bu menü mü reva görülüyor? 

Diğer ülkelerde öğrencilere nasıl menüler veriliyor, ilkokul- ortaokul- lise ve üniversite öğrencilerine ne gibi desteklerde bulunuluyor, bunların incelenmesi gerekiyor. Özellikle mutluluk endeksinde yüksek konumda olan ülkelerin incelenerek uygulanabilecek düzenlemelerin buraya da uyarlanması şart. 

Bu tarz düzenlemelerin yapılmaması ve gençlerin ülkeden umudunu kesmesi yurtdışına taşınmalarına sebep oluyor. Doktorlarımız sürekli yabancı ülkelere gidiyor, bazı avukatlar burada avukatlık yapmak yerine yurtdışında garsonluk yapmayı tercih ediyor ve daha bunun gibi pek çok örnek verilebilir. 

Çok geç olmadan bu ülke gençlerine hak ettiği değeri göstermeli ve onları bir haşlanmış patatese değer görmemeli. Böyle devam ederse maalesef fırsat bulan herkes yabancı ülkelere gidecek ve bizim açımızdan bu durum hiç de güzel sonuçlar doğurmayacak.