Son 20 yılda ülkemizde en az 30 bin 24 işçi hayatını kaybetti. Maden faciaları, denetimsiz inşaatlarda yaşanan korkunç kazalar, fabrikalarda yaşananlar ve daha nice korkunç olay … Her olayda olduğu gibi hepsi unutuldu ve herhangi bir gelişme yaşanmadı. Denetim sorunu hala devam ederken her faciada alınacak önlemler konuşuldu ancak alınması gereken önlemler bir türlü alınmadı ve alınmamaya devam ediyor bu durumdaysa işçilerin can güvenliği risk altında olmaya devam edecek gibi görünüyor.

Çocuk işçi sayısında da büyük artış yaşandı, yaşanmaya da devam ediyor. Ekonominin gidişatının da bu konuda etkisi büyük ama maalesef yine en büyük eksiklik denetimlerin yeterli olmayışı ve sosyal devlet ilkesine uygun hareket edilmiyor oluşu. Bu şekildeyse çocukların özgürce çocukluklarını yaşamasına engel olunuyor. Çocuklar okula gidip gelmesi, oyunlar oynaması gereken yaşta market fiyatlarını takip ediyor.

İnsana değer verilen ülkelerde işçiler asgari ücretle refah içinde geçinirken ve izinleriyle çalışma saatleri normal bir şekilde düzenlenirken ülkemizde fazla çalışma saatlerine ve son iki yılda asgari ücrete yapılan yüksek zamlara rağmen maalesef asgari ücretli biri yoksulluk sınırının kat be kat altında kalıyor. Hal böyle olunca da biz neden çalışıyoruz diye sormak normal bir hal alıyor. Birçok ülkede günlük sekiz olan çalışma saatinin altı saate indirilip indirilemeyeceği konuşulurken biz hala maden “kazalarını” konuşuyoruz. 

İşçinin emeğinin karşılığını aldığı, mutlu bir şekilde çalıştığı, işverenlerin değil işçilerin haklarının ön planda tutulduğu, denetimlerin olması gerektiği gibi yapıldığı günler görürsek işte o zaman kutlamaya değer bir gün olacak 1 Mayıs.