Bakkalların birçoğu veresiyenin iyice arttığından ve temel alışverişlerde bile kredi kartı kullanımının artış gösterdiğinden şikâyet ediyor. Bazı marketler çöpe atılacak durumda olan çürük veya çürümeye yüz tutmuş meyveleri indirimliymiş gibi satıyor. Çocukların önemli bir kısmı okula düzgün bir beslenme götüremiyor. 

Enflasyon oranına bakıldığında bunların hiçbirinde şaşırtıcı bir şey olmasa da gelecek yönünden ne gibi riskleri olduğu düşünülmüyor. Çocukların yeteri kadar beslenememesi eğitimlerini etkilediği gibi zekâ gelişimlerini de etkileyebilir. Temel gıdaya bile gücü yetmeyen vatandaş kişisel bakım ürünlerinden kısmak zorunda kalabilir, böylece belki de salgın hastalıklara daha da açık hale gelebilir veya dişleriyle ilgili sorun yaşayanların sayısı artabilir. Çalışanların çoğunun az beslenmeden kaynaklı olarak verimi düşebilir ve bunlara benzer daha pek çok sıkıntı yaşanabilir. 

Bu konuyla ilgili yapılabilecek hiç mi bir şey yok da düzgün bir proje ile halka yardım edilmiyor? İhtiyaç sahipleri tespit edilip aylık erzak yardımı yapılabilir, çocuklar için beslenme sağlanabilir veya aş evi sayısı artırılabilir. Böyle çözümler her vatandaşın aklına gelebiliyorken yetkililerin aklına çok daha kapsamlı çözümler gelmesi gerekmez mi? Bu tip projeler için elbette bütçe gerekiyor ancak ne kadar gerekli olduğu göz önüne alınırsa bütçesinden kesinti yapılıp bu konuya aktarılacak hiçbir kurum yok mu? 

Nerdeyse hiçbir konuda yeterli değiliz. Ne can güvenliğimiz, ne sosyal haklarımız tam olarak sağlanamıyor ve maalesef her defasında esas sorunlara çözüm üretmek yerine başka projelerle dikkatimiz dağıtılıyor. 

Temel gıdaya erişim ciddi bir sorun ve önümüz kışken sonuçları da ciddi olabilir. En azından okula giden çocuklar için bu soruna acil bir çözüm bulunması gerekiyor yoksa kışın yine salgın hastalıklar bizi bulabilir.