Başlığını Rilke’nin dizelerinden alan sergide sanatçı, küratoryal bir yaklaşımla koleksiyondan seçtiği eserlerle müzenin koleksiyonuna bakışını kendi sanat pratiğiyle birleştiriyor. Serginin küratörlüğünü kurumun artistik direktörleri Ivet Ćurlin, Nataša Ilić ve Sabina Sabolovići’nin içinde olduğu küratoryal kolektif What, How & for Whom / WHW üstleniyor. WHW, 2009’da İnsan Neyle Yaşar? başlığıyla düzenlenen 11. İstanbul Bienali’nin de küratörlüğünü üstlenmişti.

 

Üsküp Çağdaş Sanat Müzesi (MOCA Skopje) işbirliğinde düzenlenen serginin odağını müzenin koleksiyonu ve böylesine sıra dışı bir projenin doğuşunun tarihsel ve politik bağlamı oluşturuyor. 1963 yılında Üsküp’de meydana gelen şiddetli depremin ardından şehrin yeniden yapılandırılması esnasında Birleşmiş Milletler tarafından başlatılan uluslararası dayanışma çağrısıyla dünyanın dört bir yanından sanatçılar, kurulan çağdaş sanat müzesine binlerce eser bağışlamıştı. 

 

SAHA, aynı zamanda Paris’teki Centre Pompidou’nun müze koleksiyonuna Gülsün Karamustafa’nın 70’li yıllarda yaptığı Osmanlı ve Türkiye Tarihinde İşçi Sınıfının Tarihi için eskizini kazandırdı. SAHA, 2019’da Centre Pompidou ile başlattığı işbirliği kapsamında, her yıl müze küratörleri tarafından Türkiye’den seçilen bir sanatçının yapıtını müzenin daimi koleksiyonuna kazandırıyor. Önceki yıllarda Halil Altındere Homeland; Hera Büyüktaşcıyan Foundations, Terrestrial I ve II; Emre Hüner Panoptikon ve Güneş Terkol’ün Bridge the Gap ve Dreams on The River başlıklı işleri aynı işbirliği kapsamında koleksiyona kazandırıldı.